مقایسه تأثیر دو روش گزارشگری ضبط ویدیویی و کارگاه آموزشی بر کیفیت احیای نوزاد

مقدمه: عدم احیاء یا احیای نادرست سبب مرگ نوزاد یا عوارض غیرقابل برگشت برای تمام عمر خواهد شد. بنابراین فراگیری درست احیاء با استفاده از روش های مناسب و تمرین مستمر از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف: مقایسه تأثیر دو روش گزارشگری ضبط ویدیویی و کارگاه آموزشی بر کیفیت احیای نوزاد. روش: در این مطالعه نیمه تجربی سه گروهی، 90 احیای نوزاد در سه گروه گزارشگری، کارگاه آموزشی و شاهد در بیمارستان ام البنین(س) مشهد سال 1392 به وسیله دوربین ضبط شد. در مرحله اول 30 احیای گروه شاهد ضبط شد. در مرحله دوم، تیم احیاء در کارگاه های آموزشی احیاء حضور یافتند. در مرحله سوم، تیم احیاء در جلسات گزارشگری شرکت نمودند. بعد از هر یک از مراحل دوم و سوم نیز 30 احیاء ضبط و با استفاده از چک لیست ارزیابی کیفیت احیای نوزاد منطبق بر nrp (neonatal resuscitation program) 2011 ارزیابی شد. تحلیل داده ها توسط آزمون های مجذورکای، آنالیز واریانس یکطرفه و کروسکال والیس و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 5/11 انجام شد. یافته ها: نمره کیفیت احیاء در گروه گزارشگری (1/12±9/40)، نسبت به کارگاه آموزشی (7/11±6/19) و شاهد (9/9±3/14) بیشتر بود (001/0>p). این تفاوت بین گروه های «گزارشگری و کارگاه» (001/0>p) و «گزارشگری و شاهد» (001/0>p) معنی دار بود؛ ولی بین گروه های «کارگاه و شاهد» تفاوت معنی دار وجود نداشت (17/0=p). نتیجه گیری: برگزاری جلسات گزارشگری احیاءهای ضبط شده، کیفیت احیای نوزاد را بیشتر از روش کارگاه آموزشی ارتقاء می بخشد؛ بنابراین، به عنوان یک روش آموزشی جدید برای آموزش احیای نوزاد در مراکز درمانی توصیه می گردد.